Cadde boyunca yürüdüm. Bileklerimi kesecek uygun bir yer arıyordum. Önce bir ustura lazımdı. Sonra da tüm o anılar. Tüm sevdiklerim. Ailem, arkadaşlarım, eski sevgililerim… Ölümüme dair ufak da olsa bir burukluk veya sorumluluk hissedecek herkes ve onların cenazemdeki olası halleri bir film şeridi gibi caddeyi dolduran dükkanlarla birlikte akıyordu gözümün Devamı…
Bakınca küçülüyor. Çocukken köydeki yaşlı adamlardan biri beni uzunca bir süre taciz etmişti. Sonradan onun Yasemin ablanın babası olduğunu hatırladım. Annem sağlık ocağında çalıştığından beni anaokulundan almaya Yasemin abla gelirdi ama o gün o bunak herif gelmişti. Durmadan ağzını şapırdatıp duruyordu; bu da beni arkadaşlarımın yanında utandırmıştı. Elimden tutup beni Devamı…
İÇERDEN KARARMIŞ 1994…2020,Vakıflar Abla… Taş olsa çatlar. Her şey sonunda konuşuyor. Yasemin abla uykusunda konuşurdu. Elleri tebeşir gibi beyazdı ve birini hep yatağın kenarından sarkıtırdı. Onu hastaneye kaldırdıklarında evin içinde gül kokusu vardı. Yatağın altına girip sesleri dinlemiştim. Duvarın ardında birisi ağlıyordu. Karnımın orta yerinde kötü huylu bir şey köklendi. Devamı…
‘’Merhaba, isminizi öğrenebilir miyim?’’ ‘’Ha… Hazal.’’ ‘’Peki ya sizin?’’ ‘’Cemre’’ ‘’İyi eğlenceler…’’ Dışarı çıktı. Sıra sıra barlar sokak boyunca aşağı kadar uzanıyor. Arada hangi akla hizmet birkaç nargileci. Önlerinde ellerindeki karton menüleri sallayan teşrifatçılar… Neon ışıkların yaladığı parke taşlardan, sıcak havayla kalkan buram buram sidik Devamı…
Mikail köye döndüğünde yağmuru da peşinde getirmişti. Usta birliğindeyken kışlanın soğuk gri duvarlarına buraları hep güneş altında resmederdi. Oysa şimdi mayısın ortasındaki yağış geçmişin hayaletlerini geri çağırmıştı. Anasını toprağa verdiği günü hatırladı; gün batımında boyunu aşan sarı sapların arasından yalınayak yürümüştü. Çocukluğun sonsuz gerçekliğinde kayboldu Mikail. Anıların acı tortusu damağına Devamı…
Mihriban ve Yakup’un anısına Dıbı dı dıbı dı dıs… Dıbı dı dıs dıs dıs… Dıp dıbı dıp dıbı dıs… Dıbı dı dıbı dı dıs… Dıbı dıs dıbı dı dıs… Dıbı dı dıs dıs dıs… Dıbı dı dıbı dı dıbı dı dıs dıs dıs… Köpeğin pamuk gibi tüylerini okşuyorum. Durmadan soluyor Devamı…
Gözlerimi kapatınca var olan gerçeklik, gerçek sayılmaz mı? Mert Eker İçini kaplayan huzur ile başını göğsüme yasladı. Aklından neler geçiyor acaba diye düşündü. Ellerim ile sardığımı ve yanağına tatlı bir öpücük bıraktığımı hissetti. Hemen al al oldu yanakları. Yüzüme bakmaya çalışıyordu. Gözlerimiz birleştiğinde kendi yörüngelerimize giriyor ve diğer tüm algılarımızı Devamı…
What is to give light must endure burning. Viktor Frankl Mazlum’u görseydiniz yüzündeki kederi sabunla yıkamak isterdiniz. Düş kırıklığının katıksız sureti gibiydi zavallı. Dalından kopup yere düşen her şey için iç çekerdi. Onu kaç kez kez köy mezarlığının duvarına yaslanmış ağlarken gördüm. Eğik bir mezar taşından farksızdı. Sonra akşamları kahvede Devamı…
Run to the rescue with love And peace will follow River Phoenix Terapinin üçüncü ayında ilginç bir şey oldu. Nesnelerin içinden geçebildiğimi öğrendim. Terapistim her zamanki neşeli yüzüyle elimi sıktı, yüzünde çiçekler açıyordu. Karşıma çıkan duvarları aşmaktan vazgeçtiğim için beni tebrik etti. Ona göre artık teslim olmayı öğrenmiştim. Devamı…
Majid sahip olamayacağı şeyler için asla acı çekmezdi. Ona bunu nasıl yaptığını sordum. Bana inci gibi dişleriyle gülümsedi. Canım arkadaşım benim. Acı çekmediğimi nerden biliyorsun? Çünkü sen hep neşeyle keman çalıyorsun ve rengarenk kazaklar giyiyorsun. Ama bu acı çekmediğim anlamına gelmez ki. Aksine ben acı çekmeyi Devamı…
İbrahim’in yüzünü görmenizi çok isterdim. Sivrilen çenesiyle 5’lik bir tel çiviyi rahatça kıyaslayabilir; çivinin daha duygusal bir gösterge olduğunu düşünebilirdiniz. 2 liralık mazotu kalmış arabasıyla tekinsiz sokaklarda dolaşıyor şimdi. Her sokak girişinde, dönüşünde dikiz aynasından arkaya bakıyor. Onu tanıyanlar paranoyakça bir davranışın içinde debelendiğini düşünebilir ama İbrahim için geriye bakmak Devamı…
Ama bilirdim kalbi ile severdi beni… Sıcak kahve bardağımın üzerinden dumanlar eski kömürlü gemiler gibi tütüyor. Elimi yakacağımdan korkuyorum ama bir cesaret ile bir yudum içiyorum. Dilim yanıyor. Üff. Yolumuz uzun olduğu için otobüsteki kaçıncı kahvem hatırlamıyorum. Yaşamım sıcak bir kahve fincanı üzerine sığabilecek kadar kalabalık. Ve bir o kadar Devamı…
Uyuyamadı. Dün gece üst komşusunun sevgilisini öldürmediği bir ütopyada evinin tavanının camdan olmasını istedi. Daha da iyisi, apartmanda oturmadığı bir ütopyada tavanının camdan olmasını istedi. Yastığı olması gerekenden yüksek. Ona iyi gelmeyen her şeye hemen alışmasının doğal bir sonucu olarak her sabah boyun ağrısına günaydın diyor. Ve her geçen sabah Devamı…
Gözümü açtığımda saat sabahın beşiydi. Beni eve kim getirdi, sonrasında yatağa nasıl girdim hiç hatırlamıyorum. Gün boyunca evimin alt sokağında küçük bir meyhanede içip sızmıştım. Ben öyle hatırlıyorum. Sanırım güneş batınca yatağa girmiştim. Perde bile açık kalmış, dedim içimden. Güldüm sonra. Benim gibi altıncı dereceden bir memurun perdesi açık Devamı…