1. Onu hatırlıyorum. Hastaneden çıkarken saçlarını kırmızı bir eşarpla bağlamıştı. Üstünde beyaz bir bluz altında ise modası çoktan geçmiş uçuk mavi bir kot pantolon vardı. Nisan ayının sıcak bir odasındaydık. Arabaya bindiğinde gülümsüyordu. Sanki hiçbir şey olmamıştı ve sanki o henüz hiçbir şeyden vazgeçmemiş gibiydi. Tutunacak bir şeyler aradığını sezebiliyordum Devamı…
(Şehirlerarası bir otobüsün yirmi iki numaralı koltuğunda başarısız bir muhabir var. Annesinin yaşadığı şehre üç ayda bir gidiyor. Her gittiğinde annesinin biraz daha ölü buluyor. Bu yüzden annesinin yaşadığı şehre gitmekten nefret ediyor. Geri dönüş yollarındayken sürekli annesini düşünüyor ve gözleri doluyor. Hep cam kenarında yolculuk yapıyor. Yanına kim oturursa Devamı…
Resim: Zdzislaw Beksinski M. “Asıl mesele orta parmak. Noksan olan diğer dörtlü mühim değil, bu orta parmak çizdi benim hayatımı. Gerçekten mi? Tiksinmez misin? Bak işte, kolum gayet normal ve diğeri kadar güçlü, ama parmaklarım öyle değiller. Orta parmak gelişirken diğer dördü büyümemeyi tercih etmişler. Elim, koluma yapışmış bir top Devamı…
Michael Kerbow Süvari, geniş omuzlarından süzülen altın sırmaları dalgalandırarak adeleli kollarıyla atının dizginlerini asıldı. Şapkasının altından görünen keskin gözlerini, kuytusunda durduğu uçsuz bucaksız ovanın üzerinde gezindirmeye başladı. Ova baştan aşağı buğday doluydu. İri, dolgun ve diri başaklar ikindi güneşinin Devamı…
Onun yüzüne bakmaya korktuğumdan, duvarda asılı duran baygın ışıldağı izliyordum. Cırcır böceklerinin sesi kulağımızı tırmalıyordu. Seslerden çok ışıkla ilgileniyordum. Sesler sabaha kadar bana eşlik edebilirdi ancak ışıldağın pili birazdan tamamen bitecek ve zifiri karanlığa gömülecektik. Karşımdaki adam, ışığın yavaş yavaş tükenmesine izin vermedi. Kalkıp ışıldağı söndürdü. “Biraz da ay Devamı…
Resim: Hans Holbein Tanrı, önceleyin ezel ve ebet arasındaki o muazzam boşluğun içinde yapayalnız duruyordu. İçten içe yaratıcı sıfatının olduğunu biliyor ve bunu hiç kullanmadığı için rahatsız oluyordu. Bir gün ne yaratabileceğini görmek istedi ve boşluğun içine fısıldadı: “Ol!” dedi. İşte, her şey bu şekilde var oldu. Tanrı, önünde boylu Devamı…
Süper kahramanlar vardiyayla çalışır ve bunu süper kahramanlar haricinde kimse bilmez. Mesela iki tane Bruce Wayne vardır. Biri gece çalışır biri gündüz. Bunu Alfred bile bilmez. İki Bruce Wayne fikrine alışamadıysanız eğer bu adamların süper güçleri olduğunu aklınıza getirmenizi öneririm. Bir şekilde kendilerini klonladıklarını falan düşünürseniz gayet anlaşılır olacaktır. Kimseye Devamı…
“Ölecek adamın gözlerine bakamazsınız. Çünkü Azrail gelmeden önce antik çağlardan bir ulak gönderir. Ölüm, aynanın kenarına sıkıştırılmış bir vesikalık gibi oturur insanın gözlerine. Onu görürsünüz, onu hissedersiniz, kokusu burnunuzu parçalar ama asla ne zaman geleceğini bilemezsiniz. Ansızın inen yaz yağmuru gibidir o. Mesela bir lunaparkta gondola binerken ya da kiraz Devamı…
Yazan / Yöneten Onur Tuncay Oyuncular: Ekin Gökgöz Ferhat Karatabak Sercan Tosun Görüntü Yönetmeni: Metin Arslan Sanat Yönetmeni: Berkay Ataman Ses: Emre Boz Kurgu: Onur Tuncay Metin Arslan Reji: Nur Ekinci Makyaj: Serpil Baklan
Unutulmuşluğun kitabeleri gibi durursun şehrin en işlek meydanlarında. Her an sol gözünden girip, ensenden kafatasını terk edecek bir mermi beklersin gözü pek bir keskin nişancıdan. Vurmazlar seni. Seni kimse vurmaya dahi tenezzül etmeyecek denli unutulmuşsundur belli ki. O kadar unutulmuşsundur ki, büyük zamana düşer gövden. Zaman uzar, esner, bükülür ve Devamı…
Babamın bana bıçak atmayı öğrettiği o ağacın altından sesleniyorum sana. Neden buradayım peki? Niye burayı seçtim? Babamın yıllar önce anneme hastane odasında söylediği gibi: Boğazımda hissediyorum artık yağlı urganını meleklerin. Ve biliyorum ki yaraların kapanmadığını bıçaklanmış ağaçlar bilir. Vaktim geldi, ömrüm geçti, çürüdüm. Her insan hayat boyu bir baykuş bekler Devamı…