Ego her zaman olmasa da çoğu zaman insanları mükemmeliyetçi yönünü -kendi içerisinde- ortaya çıkarır. Bir şeyi unutup hatırlamamak istemesine yardımcı olur mesela. Bu insan doğası için zor bir davranış olduğu için çoğu insan bu ego olayından yardım alır. Bu egoyu uygulamayan ya da uygulayamayana ne olur peki? İlk olarak uygulamayan Devamı…
Ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır. Friedrich Nietzsche Her aklı başında yetişkin birey öleceği günü düşler. Ama ölüm anı hayal edilemez. Neden diye soracak olan olur iseniz, ben şuanı yaşıyorum. Yani belki yaşadığım hayatın hakkını veremiyor olabilirim haklısınız. Bu da zaten ölüm nedenlerimden sadece birisi değil mi? Konumuza dönecek Devamı…
İyi geçen bir gün nasıl mutlu bir uyku getirirse, iyi geçen bir yaşam da mutlu bir ölüm getirir. Leonardo da Vinci Ölmek bir tabut içerisinde nefes almamak demek değildir. Ölmek bir anlam içerir, her zaman geride kalanlara. Düşünme gücü sağlar. Yorum yetisi kazandırır erken yaşta babasını kaybeden küçük çocuğa. Diyalogları Devamı…
Küçükken her sıkışacak köşem kalmadığında uyurdum. Huy olmuş bende genç kız oldum hala etrafımda uğraşmak istemediğim dertler olunca yatar uyurum. Sanki insanlardan kaçmanın tek yolu buymuş gibi hissederim. Tek kurtarıcım uyuduktan sonra göreceğim rüya olur. Aslına bakarsanız tek kurtarıcım bu değilmiş meğer. Diğeri yazmakmış. Kimi zaman uğraştıklarım rüyama da girebilirken Devamı…
Nedir gerçek? diye sorsa kendisine, ağlamadan, yerlere kadar eğilip anlını Dünya’nın toprağına koyup yahut ellerini gökyüzüne kaldırıp boğazı acıyana kadar bağırmadan duramaz. Kendini kaybeder bir nevi. Gözleri kıpkırmızı kesilir, bedeni titrer, bir şey göremez olur. Herhangi bir uzvunu oynatsa şaşar kalır. O an yapabildiği tek şey düşünmek olur. Düşündüğü şeyi Devamı…
Aralarda kaldığınız oluyor mu? Satırarasında kalmış şairin boğazlayarak susturduğu bir kelime misal, o kelimelerin hepsi sensin. Gökkubbeye bakıyorum sonra kalpler arası bir yalnızlık, bu yalnızlık benim. Sonra bir sırt ağrısı vuruyor geçmişten geliyor sisler arası. ’’Ah karemela şekerim’’ yolculuk gerek kıtalararası… Biricik istediğim sadelik epeydir. Sadelik çatısı olan sevgiler, huzurlar Devamı…
Sanırım yalnız değilim. Daha doğrusu yalnız olmadığımı düşünmeyi tercih ediyorum. Sizlerin arasında da benim gibi birilerinin olduğunu umut etmek istiyorum. Benimle aynı durumda olan zavallı insanlar olmasını istiyorum. Belki bencillik yapıyorum, belki korkuyorum. Ama yalnız olmak istemiyorum. Uzun yıllar boyunca yalnızlık çekmiş birisi olarak bu noktadan sonra dayanma gücümü yitirdiğimi, Devamı…
Katlime ferman yazan yârin merhametine mi kaldık? İçime attıklarımı bıraktığım yerde bulamıyorum. Pusuda bekleyen sorunlu akşamlara meydan okurken, kedere dem katan yeşil gözlü yare kafa tutamıyorum. Kimsenin göremediği, duyamadığı sesler işitiyorum. Buna delilik diyorlar! Karıncalar gülüyor, ağaçları yürüyor, dostlar vuruyor, kullar gidiyor. Şaştım! kaldım. Şahlandı umutsuzluğuma baş kaldıran isyanım. Balyoz Devamı…
Önünde koskoca rahat bir yatak varken, neden rahatsız bir sandalyede oturur insan? Boş boş etrafa bakar. Kan çanağına dönmüş gözlerinden uyku akar. Karşısında kafasını rahatça koyup uykuya dalabileceği bir yatak dururken neden gıcırdayan eski bir sandalyeye oturur. Peki ya gerçekten sandalyenin rahatsız olduğunun farkında mı. Yatağa uzansa bile Devamı…
Bir keresinde ona şiir yazmamı istemişti. Reddettim. Eğer sorsaydı söylerdim. “Nihalcim,” derdim. “okumak bana yazmamaya öğretti. Hani var ya yazarlar,” kesin bu anda nefesim kursağımda kalır, “Kimlere ne anlatıyoruz.” derdim, kendi kendime. Anlatsam anlayacak mı? Daha ilk görüşümde beni kendine bağlamayı başarmıştı. Hayır, bunda onun suçu yok. Ben çok Devamı…
Şu sıralar tam olarak bedenin olması ama ruhun da var olan gerçekliğin rayından çıkmış bedenini araması karambolünde sürüklenip gidiyorum. Ah o kadar yorgunum ki, o kadar pervasız bir yorgunluk ki bu gerçekten canımı yakacak her şeye eyvallah deyip alıp başımı gidesim var. Kendimi ait hissettiğim her ev, her insan, her Devamı…
Kafka’nın o muazzam sözüyle girmeliyiz bu konuya “Yalnızlığım insanlarla dolu” diyerek başlamalıyız ve çepeçevre etrafımızı saran yalnızlığı çepeçevre kuşatıp tam olarak tanımlamalıyız ve sormalıyız kendimize yine yeniden, yalnızlık nedir diye… Ne diyordu Cemal Süreya eşdeğeriyle yan şiirinde “yalnızlık, bir ovanın düz oluşu gibi bir şey” evet yalnızlık müebbet bir yoldur Devamı…
Kitaplar üzerine çok söz söylenir ama yetmez. Kitaplar bizim hayatımız, zenginliğimiz ve her şeyimizdir. Korkular, yalnızlıklar, acılar, saçmalıklar, tükenişler, aşklar, ihanetler, hayatlar, ölümler hepsi birer kitaptır çünkü. Kitaptan kaçış yok… Kitap okumak kişinin kalıplardan kurtulup kendini geliştirmesi yönünde atacağı ilk adımdır. Bir ‘varoluş’ serüvenidir kitaplar… Okuduğumuz her kitapta düşlerle beslenir, doğanın, içinde Devamı…
‘Bana ne!’ (mi) dedin! Mutluluğunun eksikliğini dünyevi bir nedene bağlayan ey aziz mahlûk! Sanıyorsun ki, paran olsa çok farklı biri olacaksın. Oysa hissetmiyorsun sen! Felaketinin paramparça kalbinde yer aldığını ve bozulmuş aklında yattığını hissetmiyorsun. Emin ol! Dünyanın bütün kralları bir araya gelse bile sana yardım edemezler. Çünkü sen. Ümitsiz ve Devamı…