Giderek , hızla…
Dur diyemiyorum, uzaksın.
Yitik bir şey bu…
Zamansız…
Tenha…
Yalnızlığı bile sığdıramıyorum içine.
Bir uçurtmanın kapıldığı gibi gökyüzüne.
Oysa sen gökyüzü değilsin.
Ben de uçurtma değilim.
Hayata benzemekteyiz .
Üstelik haklıyız, masumuz, herkes gibiyiz.
Hissediyorum, gözlerimizde kalmadı sızı,
Fazlasını veremedik, aldığımızdan.
Gülebiliriz…
benzedik.
Kendimizden bir başkaya.
Belki de hiç gelmedik…
Şu an adını sorabilirim, hatta kendi adımı da sorabilirim bir yabancıya…
Mesela sana sora bilirim.
0 yorum