süzülüyor kalan tüm mürekkeplerimin şişesinden birkaç
parça
kırık kitap cümleleri
dudakların hareketsiz kalıyor çoğu zaman
biliyorsun tüm gerçeği ve susuyorsun öylece yalnızlığa
ve herkes susuyor sadece bir olmaya
karanlığa karışıyor yeminlerimiz
saçma sevdalarla doldurmuşuz kadehlerimizi bunca zaman
ve korkaklık şarabıdır içtiğimiz artık sigara kokan
saçlarınla
belki çöplüklerde buluşuruz körkütük sarhoş olmaklara
belki beraber yalpalarız sessiz deniz kenarında
yaşlı bir adam geçer bastonuyla boğaz köprüsünden
trafik tıkanır biz içindeyken, soluksuz öpüşmelere
dalarız
fotonun teki anlatıyor geleceği-geçmişi
şimdiyi soruyorum, cevapsızlıklar yeni sanrılar doğuruyor
hani uyanırsın ya güzel bir kabustan
biraz ter ve göz yaşı şüphesiz
bir şiir yazıp fırlatıyorum en ücra köşelerine ruhumun
dolabın arkasına saklanıyorum.
BUL!
kurtar artık karanlık sokaklarında düşüp kalmaklardan
UZAT ELİNİ!
kan aksın artık yalnızca damarlarımda
ve de
yalnızca kan aksın artık damarlarımda
süzülüyoruz bitmiş mürekkep şişemin en kenarından
yarım kalmışlıklarla…
Zeynep Sina ERSAN
Görsel: watashiwaningen.tumblr.com
