Dus’en Dunyanin Paradoksu – Zeynep Sina Ersan



geceyi izliyorum

sorgusuzca akıp giden şu yağmuru
karanlık…
yıldızları görememek ama hüznün
en güzel timsalini iliklerinde hissetmek
sırılsıklam
gelen çelişkiler!

sevdayı izliyorum
sokaktan geçen yalnızlığı
ki yalnızlık en tuhaf kelimedir
bir anlamı yoktur kesin
ve net!
yalnızlık sözlükte bile yalnızdır ya.

dinliyorum Nazım’dan ve Edip’ten
ve Tezer’den
ve bu dünyadan geçmiş güzel adamlarla kadınlardan

kırık bir şeyler 
biliyorum
Orhan’ın anlatamadığı bir yerleri
ait olduğum mekanlar
satır aralarında gizli!

insanlık değil
başka bir şeyler
bir başka tür, başka gizem
bambaşka sistemler
hatta evren hatta kozmos,
Oğuz’un bahsettiği belki de.

boşluklar

bir şiirde akla gelip yazılmayan kelimelere misali

kentlerden ayrılan 
ne demeli buna?
sigarasıyla geçiyor biri karşı kaldırımdan
çıkmaza sapıyor

peki ya şimdi ne olacak
tüm bu olanlar nasıl, nerede, ne zaman, kimle son bulacak

ben bağlanmadım Can
sana yeminler olsun!

kurumuş tüm papatyalar adına
senin adına
İskender’in, Cemal’in, Turgut’un adına
hepsinin söylediklerinin adına
geceyi izliyorum
ve sorgusuzca akıp giden şu yağmuru
biraz da kendi adıma
korkuyorum
Zeynep Sina Ersan






Görsel: melankolikdizeler.blogspot.com.tr
  • 0
    alk_
    Alkış
  • 0
    be_enmedim
    Beğenmedim
  • 0
    sevdim
    Sevdim
  • 0
    _z_c_
    Üzücü
  • 0
    _a_rd_m
    Şaşırdım
  • 0
    k_zd_m
    Kızdım

biraz şair, biraz sarhoş

Yazarın Profili
Paylaş

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir