Teknedeydim,
Parmaklarım masmavi dalgaların arasında.
Açmak istemedim gözlerimi,
Kokusunu duyduğumda hanımellerinin.
İçime çekmek istedim son nefesini,
Sararken seni o yemyeşil buğu.
Bıraktın gözlerinin hüznünü avuçlarıma,
Islak öylesine.
Yüzeye çıkmak istemedim maviliğin içinden,
Tekrar nefes almak bile…
Uzaklara çağıran ezgisini duyduğumda sesinin,
Cennetteydim.
Uyandığımda teknedeydim,
Kendimi içinde bulduğum sonsuzlukta.
Hiçliğin renkleri yutan kara noktalarıydı,
Avuçlarımın içindeki buğulu gözlerin.
Ahmet Rıfat İlhan
Duygulara dokunan bir şiir. Daha önceki şiir gibi bunu da çok beğendim.Şairin yüreğine ve eline sağlık.
Yine güzel betimlemelerle şiiri yaşıyor insan. Kaleminize, emeğinize sağlık.