Ruhum Hasta Benim. Bugün İşe Gelmesem Omaz mı? – Gizem Yıldırım

Günaydın, ruhum hasta benim çok hasta.. Bugün işe gelmesem olmaz mı?..

03:00..

Gün ağarıyor, başım ağrıyor. Uyandım. Günlerdir süren iç sıkıntısı ve bunaltı halinin son raddesindeydim artık.. Susamıştım.. Suyu yine döktüm. Yatağa yattım bedenim uyanmıştı ama ruhum kıvranıyordu yatağın içinde. Bin bir düşüncenin arasında gidip gelen zihnimi tutamıyordum. Aklıma yine iş mevzusu geldi. Bütün gece abimle konuşmuş biraz daha orada çalışmam gerektiğine karar vermiştik. Evet, evet susturdum aklımın odalarını en iyisi uyumak.

05:34..

Yine uyandım. Resmen ruhum bedenimden çıkacak gibi. İçim daralıyor camı açtım. Sigara? Bugün çok içtim. Şu sıralar her şeyi çok yapıyorum zaten. Çok düşünüyor, hiç uygulamıyordum. Uygulayacaklarımın hepsi özgürlük isteyen şeylerdi, bende de ondan yoktu. Ne çok yoksunluğu vardı insanın. Yaşarken, gülerken, yürürken aklına gelen. En önemlisi de özgürlüktü galiba. Düşlerime kadar inmişti vicdansız. Yakamı bırakmaya pek niyeti yoktu. En büyük düşüm müdüre beylik laflar edip işten ayrılmaktı. En büyük düşümün haline bak. Şu büyük düşleri olan adamın düşüşüne bak. Ülke ülke değil lakırdısına inanıp hayatımı bu noktaya getirdiğime inanamıyorum. Borçlar geldi bir de bak aklıma bırak yakamı sıkmayı boğuyorlardı artık beni..

Oturdum, yaktım sigarayı. Bir insanın hayatında olması gerekenleri düşündüm. İş, ev, araba, eş, çocuk, akıllı telefon, hafta sonu tatilleri, şık mekanlar, fotoğraflarda gülen yüzler vs. Bir kaçına sahiptim, bir kaçı da bana sahipti. Karışık şeyler. Aslında her şey karışık, çünkü her şey birbirine bağlı. Biraz pamuk ipliği biraz arap saçı. Tüm bu sahip olanların karmaşası arasında olmak istemediğim şeyleri fark ettim. Mesela hiç önemsemedim iyi bir arabam olmasını arkadaşlarıma göre hemen taksite girip yeni çıkan bir arabayı almam gerekiyormuş, bin bir türlü zırva. Kahvaltıyı da arada dışarıda yapmam lazımmış iyi yerler öneren sayfalar varmış. Garipsedim ama hayır da demedim. Ah, uzun zamandır hiç bir şeye hayır da demiyorum. Hayatım birileri tarafından çevreleniyor ben sesimi çıkartmıyordum. Kimi zaman bir insana kimi zaman bir uygulamaya dahi sesimi çıkartamıyordum. Hayatımı diktiler oysa yırtmak için çok uğraşmıştım. Üç yıldır yönetici asistanıyım, yükselmeyi önemsemedim. Önemsemeli miyim? İyi bir maaşım ve ayfon 6 pılasım mı olmalı? Bilmiyorum, belki de olmalı. 7’si de çıkmış galiba. Etrafım sarılmış ama teslim olmuyorum sanki. Ya da ben öyle sanıyorum çünkü bir nevi teslimiyet benimki de.

Teslim olmuş bir dünyada yaşamak teslimiyetin en büyük kanıtı değil mi zaten? Ben sadece farkındayım insanların sükse yarışlarının, gösteri dünyalarının. Farkında olduğum için de kendini zeki zanneden bir ahmağım. Evet oğlum tam da busun işte sen. Ama bana bunları kim yaptı biliyorum. Bulsam kafa göz gireceğim. Hakan Günday diye bir herif. Yazarmış.. Adam hayatımı bitirdi, üzerine ödüller yağdırdılar. Nereden sardın başıma Kinyas’ı, Kayra’yı. Ölüme meyilli bu bilincimde zaten çok yer varmış gibi bir de Kinyas ve Kayra sesleri eklendi. Ah almayacaktım o kitabı. Hadi aldım beynimin içine o kitabı yerleştirmeyecektim. Her sayfasında kendimi bulmayacaktım. Üç yıldır her gün aklıma gelen cümlelerinden bıktım. Herkes yaptıklarıyla övünürken ben kafamın içindeki Kinyas ve Kayra’yla övünmeye başlamıştım. Ne büyük meziyet değil mi! Adam para kazanacak diye biz kafayı yedik. Hepsini giyip çıkartmak yerine tek bir nedeni kendime yakıştıracak veya yakıştırmalarına izin verecek hayatıma öyle devam edecektim. Olmadı. Üzerime yapışanlarla yola devam ettim. Üstelik renklerini kendime hiç yakıştırmamıştım. Zorundalık ah evet zorundalık! Zorundalıktan kusarak yaşamak. Ben bütün bildiklerimi kusarak hayatta kalıyorum. Ama çalıştığım şirket aynı kaldı, mide bulantılarım hiç geçmedi, eşim benden ayrılıyor sanırım, üzerine yakıştıramadı. İstediği etiketlere uyamadım belki de. Fazla beğeni gelmemiş olacak o zımbırtı uygulamalardan. Oysa aşıktık biz, kimyamızı bozdular. Umursamadım. Seni terk ediyorum dedi, sustum. Haykırsam bağırsam belki dururdu yapmadım, gereksizdi aşka oyunlar eklemek.. Oysa ki delice umursamam gerekiyormuş bize sunulanları. Sunmaya çalışmak yanlış taktikmiş, hayatın sunduklarıyla mutlu olacak rolünü iyi oynayacakmışsın. Medeniyetten daha kötü bir şey varsa o da medeni olmaya çalışan bir medeniyetsizlik. Bende beceremedim. Bi sigara daha yaktım, açım biraz ama dolapta sadece bira var. Açsam mı? Saatler sonra işe gitmem gerekli, zihnimi koyup şu yastığa uyutmam gerek.