“…Kız kardeşim kendisi için, kendi rahatı için hatta kendisini ölümden kurtarmak bile söz konusu olsa, yine kendisini satmaz!… Ama bir başkası için olursa, bak işte o zaman satar!… Sevdiği, taptığı bir insan için kendini satar!… İşte, işin bütün sırrı burada. Kardeşi için, annesi için kendini satar. Her şeyi satar!… Oh! Biz burada sırası gelince vicdanımızı, her şeyimizi, her şeyimizi, pazara çıkarırız! Sevdiğimiz varlık mutlu olsun da, ne çıkar? Varsın hayatımız mahvolsun! Üstelik de Cizvitlerden öğrenilmiş, kendimize özgü bir takım yargılar uydurur, galiba geçici bir zaman için kendimizi yatıştırır, amaca ulaşmak için gerçekten büyük davranmak gerektiğine kendimizi inandırırız. İşte biz böyleyiz ve her şey gün gibi apaçık.”
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski – Suç ve Ceza
