Görüntüler geliyor gözümün önüne… Makro ölçeklerde kayda alınmış… Açılan kapanan gözler. Kirpikler… Sonuna kadar açık pencerenin kırmızıya boyanmış görüntüsünde. Muhteşem bir İstanbul manzarası… Muhteşem bir yıkıntı… Işıkları yanar söner gibi görünen bir yığıntı… Şehir sanki bizim eski bir anımızdan kalmış gibi. Sevişmek için yalvaran dudaklar arasından fışkıran. Ben bu bakışı tanıyorum ya da o bakışların etkisindeyim nedense. Eski bir şarkıyı dinliyorum durmadan. Tekrar çala ayarlayıp, bittikçe yeniden dinlenen.
Bugün her zaman olduğumdan daha da garibim. Sanki kaybolmuş gibiyim ve hiç olmadığım kadar ağlak. Çünkü biliyorum bu saçma sapan bir boşluk benim için. Anlamı olmayan bir sızlanma hali. Kelimelerini bile seçemeyecek kadar aciz bir yalvarış.
Nasıl ölmek istersin diyor bir ses? Kıvranarak bir çölde ya da bir yatakta?
Şehvetten gözleri dönmüş müthiş bir hüzün var şu an bende… Ben şuan saçma bir hüznün emrindeyim. Yok olup gitmemek için bir akıntıda yuvarlanan.
Aslında tek bir doğru var ve o da benim bildiğim. Yol üzerinde bir tezgahtan aldığım bir şarkı bu. Üç kuruşluk bir şarkı… Bana bu gecenin hüznünü veren. Çok daha fazla para verseydim yine aynı hüznü verir miydi bana? Ben bugün hüzünlüyüm! Aslında hüznü bilmem. Aniden açılan kapılardan, yere düşen şişelerden etrafa sıçrayan cam kırıkları benim hüznüm. Temizlemesi bir dert, ayağıma batması ayrı bir dert! Ben bu gece filanca yılından beri belki de ilk defa hüzünlüyüm.
Ben bu gün bir garibim. Geçmişte beceremediğim bir çocukluk kaldı gözlerimin önünde. Kırmızı boyalı pencerenin ardında görünen yıkık İstanbul görüntüsünde. Ben bu gün o görüntüde fluya akmak istedim. Ben o eskinin şarkısında… Ben o İstanbul görüntüsüyle karışan saçma bir melankolide ölmek istedim. Pencerenin kenarına kadar çekilmiş o yatakta şehvetten kıvranarak ölmek!
Hiç bu kadar derbeder, bu kadar bitik, bu kadar pespaye olmamıştım ben. Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi diyen bir şair geliyor aklıma. Ben buralardan değilim dedim ona. Buraya ait değilim ve söylediğinden bir şey anlamıyorum. Ben buraların çocuğu değilim. Başka bir yerdenim ve orası burası değil biliyorum…
Kerem Topuz
Kaynak: keremtopuz.blogspot.com
