Kentten kovulan zavallı yolcu
zehir yağan yağmurlarında,
katran sisinde kayboldu
bir kez daha isyan etti aya
Aydınlanmadı yolu
açılmadı gözleri,
karardı yüreği,
Bir gülün kurusunda
Ayakları yerden kesilince
bir seda duyuldu yeraltından
Oysa her şey güzeldi
Onunsa her şey ne güzeldi
Boğuklaşan sesler,
gülüştü birden
Son kez baktı ona
gördü o vakit gerçeği
bir gülün kurusunda.
Kentten kovulan zavallı yolcu
sessiz ve sedasız gidiyordu
kimse soramadı,
gülün soluşunu
Kimse sormadı ona,
yağan yağmurun,
tenine damlayan sabahtan
ince ince acıtışını
Kimse veda etmedi ona
bir gül solarken
kırılgan bir tebessüm etti
bu kentten kovulan yolcu
isyan etti
o gülün soluşunda
Letavitsa
