Siyah yemişler kopardım teninden
Kirleri ayıkladım
Bir şarkı dinledim ulu orta
Gövdemde kirlenmiş bir akşam temizledim
Bana etnik cümleler kur ki
Silinsin kulaklarımdaki uğultu
Sesinin taş plaktaki yankısını
Toprak atarken gördüm göğsüme
O sıra göz yaşlarım elimdeydi
Dudaklarının çizgisiyle kestim bileklerimi
Bana inan
Hiç acımadım
Hiç acımadım ulu orta severken bir şeyleri
Siyah yemişler topladım teninden
Ne içindeyim yüreğinin
Ne dışında
Kapı aralığındaki gölge
Ne kadar bekleyebilir zamanı
Bekledim
Açtın saçlarını girdim içeri
O sırada zaman terlemekteydi
Ancak
Ellerimden akan ter, kan değil bu
Olsa olsa toz, kir, irin
Bir cümle değil gözlerin anlıyorum
O sırada kalbin elimdeydi
Parmak uçlarınla kestim bileklerimi
Sen bana bakarken.
Erdoğan Gezgin
Fotoğraf Alexis Antonio – Unsplash
