Şiir – Atilla Yenilmez


İçimdekileri anlatacak kelimeleri seçemiyorum.

Bu bilinmezlik neden kaynaklanıyor onu da bilemiyorum.

 Tek bildiğim öylesine yorgunum ki hiçbir şey yapamamaktan

 Kemiklerim sızlıyor acıdan.

Ölümün engellenemez nefesi gezinirken ensesinde insanın, çok zor yaşamak.

Hele ki o ölüm kendini her gün hissettiriyorsa durmadan,

Kaçacak hiçbir yer bırakmadan

Hiçbir şey kalmıyor elinde insanın

Aniden fark ediyorsun çok daha güzel doğmamış olmak

Serbestçe dolanıp bu dünyada dertleri yaşamamak

Dâhice bir çözüm geliyor, aklın sınırlarını zorlayan

Diyorsun öyle bulmalıyım ki birini

Hissettirebileyim ne kadar sevdiğimi

O beni severse ölemem

Sevgi varsa ölüm yoktur.

Sevgi gelip geçiyor

Ne kadar acı çektirirsen kendine

O kadar unutuyorsun ölmeyi

Sanıyorsun ki acım üstündür ölümden

Gözlerini açınca biraz sana biraz karına benzeyen bir kopya

Ölümsüzlüğü keşfediyorsun

Bu kahpe dünyada bir iz de ben bıraktım

Ben ölsem de adımı duyuracaklar artık

Silemez beni kimse ne tarihten ne anılardan

O kadar haksızsın ki ….


Atilla Yenilmez


Görsel: starfikir.com/2016/03/06/kitap-ile-ilgili-soylenmis-guzel-sozler/

  • 0
    alk_
    Alkış
  • 0
    be_enmedim
    Beğenmedim
  • 0
    sevdim
    Sevdim
  • 0
    _z_c_
    Üzücü
  • 0
    _a_rd_m
    Şaşırdım
  • 0
    k_zd_m
    Kızdım

Merdiven Altı İnsan Kaynakları Müdürlüğü Konuk Yazar Bürosu

Yazarın Profili
Paylaş
İlginizi Çekebilir

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir