Tüm alışılmışlıkların dışına çıkmaktı tek derdim
Ne şairlere kanmak
Ne dünya düşünde kaybolmak
Sıyrılıp bir kayanın içinden
Filizlenip kök salabilmekti taşa
Daha derin yaralar açmak için
Ve kestirip atmak tüm umutları
Sarhoş olurcasına
Belki mevsimi değildir
Gök hala kurşini
Hala melankoli kokuyor bulutlar
Sonradan kulağıma fısıldadı rüzgar
Bitecek bu acı
Bitecek bu ızdırap
Dedim ki dinmesin
Şehir insan teri kokuyor
Bir keşiş dolaşıyor
Sonra bir şair
Bir ahmak
Bir portakal kabuğuna sığınmış ölü bir deniz kabuğu
İşte o gün ben doğmuşum
Usanmışlık var pıhtılaşan kanımda
Uzun yaşanmışlıklar yalnızca ömrünü uzattı ölümün.
Bir kent başka bir kente göç ediyor
Balıkçılar kayıklara doluşup yeni bir kent arıyorlar
Eski kentten geriye gökyüzü, yıldızlar, ve mevsimler kalıyor
Derken aylak bir ruh
Dalgaları görüyorum
Güneş bulutun ardına sinmiş
Doyasıya bir ölüm bekliyor
Doyasıya bir can sıkıntısı
Sarhoş bir beden
Mayhoş bir ruh
Usuma mırıldanan tek gerçek
Ölüme yaslandığımdır.
Ali Akkoç
Görsel: izlesene.com adresinden alınmıştır.
Tebrik ederim. Güzel Şiir.