Kağıt, kalem ve ben
bakışıyoruz uzun zamandır.
Silgi uzaktan izliyor
hata peşinde!
Kalem emin,
hiç bir şey yazamayacağıma.
Kağıt çaresiz,
bekliyor onu kirleteceğim zamanı.
Tüm masa merak içinde,
bu şiir nereye gidecek diye.
Şiir bir yere gitmiyor ancak
sevdiklerim gittiler
bilinmez yerlere…
Kağıtla kalem bile anladılar
silginin hiç bir hatayı silemediğini…
Sildiğini sandığın hata,
silginin masanın üstüne bıraktığı
kırıntılarında.
Bekliyor,
zamanı gelince çıkacak karşına.
Burak Ketenci
7 Temmuz 2014
Bolu
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.