Nefes almanın intihar tadı bırakmadığı zamanlarını hatırlarım ömrümün.
Seni bana getiren zamanın,
gittiğin gün beni de bende bırakmayacağını bilemezdim henüz.
En büyük hayal kırıklığım,
kendimi kendimde arayıp çoktan sende kaybolmuş olduğumu fark etmemdi.
Gece olunca sessizliğe gömülen şehirlerle alay ederdim hep
Oysa oldum olası korkardım karanlıktan.
Korkardım sensizlikten,sen bilmezdin.
Saçların omzumda dağılırdı,
kokusu hala içimdeki mezarlardan birinde saklı.
Korkma,buruşturup atmadım,sen düşlerimizi ateşe verdiğinde
yanan ben olmama rağmen.
Aşkın ve şarabın sarhoşuyduk seninle,
ben bir şiir okurdum,
hem gözlerine bakmak isterdim
hem de yanlış okumamak.Bu telaşla titrerdim.
Ben en çok dudaklarını severdim.
Sen beni sevdiğini söylerdin,
yalan hiç kimseye böylesine yakışmazdı.
Doğuhan Uzun
